Tag Archives: cennet

Cennete dokunan kadınların kitabı “Cennet Kadınları” Paradoks Yayınları birbirinden güzel ve nadide kitapları çıkarmaya devam ediyor. Eda Bildek’in derlemesi ile “Cennet Kadınları” kitabı, “Biz bir avuç kadındık, cennete dokunduk” sloganı ile çıktı. Kitapta Cennet kadınları ve İslam’da örnek kadın şahsiyetler kaleme alınıyor. Yazar Eda Bildek, “Cennet annelerin ayakları altındadır!” mealindeki hadisin ifadesine binaen başarılı bir çalışmaya daha imza attı. Bildek’in derlediği kitap, “Asrın temiz pak annelerine; Kur’an’ın örnek verdiği cennet çiçeklerine; Tüm asr-ı saadet kadınlarına ve en çokta bir rüya ile ‘bendensin!” diye yüreğime cennet kadınlarını düşüren Hümeyra’ya yani; Hz. Aişe’ye ithafen!” cümleleriyle aralanıyor ve Hz Aişe’nin hayatını aktarıyor okuyucusuna. Kitapta kimler var? Cennet Kadınları kitabında Hazal Taş “Hz. Zeynep”, İpek Acar Sert “Hz. Zeynep” Safiye Çetinkaya “Hz. Hatice” ve ““Hz. Sümeyye”, Alpnur Kahvecioğlu “Hz. Rabia” ve “Hz. Fatıma”yı, Melek Mahya Gürses “Hz. Amine”, Arzu Konan “Hz. Rabia”, Ümmiye Yılmaz Erçevik “Hz. Meryem”, Sevda Kıdeyş “Hz. Hifa”, Nur Dinçkan: “Hz. …

Matem, insanın kendine akıttığı gözyaşı, kendine giydiği kara bir libastır aslında… Ölüm bir derede, bir çayda akan suyun akışkanlığından daha gerçek, yarının geleceğinden de şüphesiz iken, insan alışamaz nedense ölüme! Fakat ölüm, hep şaşırtıcı ve korkutucu olmamış mıdır insanlar için? Herkes, yerkürenin döndüğü, haftaların yedi gün olduğunu, gelinciklerin hep baharda açtığını düşünür fakat bu noktada ölümü yaşadığını unutur istisnasız. Hep doğarak nefes alan insan dünya ile tanışır ve nihayetinde de ölür sonunda… Ölüm dediğimiz şey bunca doğalken ve böylesine popülerken, insanın bu duruma alışamaması kafalarda ciddi bir sorun teşkil etmeli aslında. Hâlbuki yedibin yıldır başkalarının ölümüne alışmalı ve alıştırmalı değil miydi küçük kıyamet adl ettiğimiz kendi ölümüne… Aslında matemler, alışılmamış ölümlerin süsüdür sevgili okuyucu. Fakat matem ölüye değildir de insanın kendi aczine, kendi yoksulluğuna ağlayışıdır. Yani, bir ölü kendisine matem yakıldığını duyabilse eğer, inanın matemden iğrenirdi belki de. Onun için matem ölünün değil, ölü sahibinin serinliğidir… Evet, ölümün karın ağrıtan, …