Tag Archives: ölüm

  2016 bitmeden hatta bitmesine 1 saat kala bu yazıyı yazıyorum. 2016 öyle bir yıl olduki benim için inanın yaşadıklarımı yazmaya vaktim bile olmadı. Çok önemli şeyler yaşadım, 2 defa ölümden döndüm, çok güzel ülkeler gördüm. Kendimi geliştirdim ve en güzeli acısı tatlısıyla dopdolu yaşadım. Suriye İzlenimlerimi Yazamadım Sosyal medyada ufak tefek yazdım ama Suriye ve Türkmendağı gözlemlerimi yazamadım. Suriye tarafındaki mülteci kamplarına gittim, fotoğraf makinası götürmenin yasak olduğu yerlerde çocukları çektim, bırakın cep telefonu, fotoğraf makiası ayna görmemiş savaşın masum çocuklarını gördüm, ilk kez benim çektiğim fotoda merakla kendini gören ve “ben böylemiymişim” diyen çocuğun gözlerindeki şaşkınlığı okudum. onlarla futbol oynadım, ekmek dağıttım ortamı gördüm, savaşın iç yüzünü yakından gördüm, orada çektiğim çok özel fotoğraflar ile bir sergi açmayı düşünüyorum bunu 2017’de yapacağım inşallah. Yunanistan Batı Trakya izlenimlerimi yazamadım Oradaki soydaşlarımızı ziyaret ettim, atalarımızın o topraklarını gördüm, dedeağaç, gümülcine iskece’yi gördüm, balkan harbi gözlerimin önünden geçti, kocaman osmanlı camilerini …

Bazı çizgilerin sonunu yaşamak çoğu kez acı veriyor insana. Ama onlar ne yaparsanız yapın mutlaka yaşanacak… Evet, günün ışığı kayboluyor, yani gündüzün aydınlığı körleşiyor. Hür türlü eylem ve hareketler hep değişmek zorunda. Aydınlık ve karanlığın farklılığı insanı müthiş değiştiriyor, sarsıyor… Gözbebekleri büyüyor insanın, ruh adeta boyut değiştiriyor. Yarın güneş yine doğacak belki ve belki gözlerimiz ufuk çizgisini bir daha yakalayacak… Ama bugün bitmiş olacak ve bugün bir daha yaşanmayacak… Okullarımız bitiyor, derslerimiz, sınıflarımız, mesaimiz, çok mühim işlerimiz birer birer bitiyor… Oysa her şey daha dün başlamıştı, anne karnındaki çocuklar birer birer tekrar geliyor özgürlüğün tartışıldığı garip dünyamıza. Zaman, mahpushane demirlerini eritip bitiriyor adeta. Yapraklar, aylardır, asılı durduklarından düşüveriyorlar yerlere ne çare… Askerin nöbeti, ipekböceklerinin kozaları örülüyor, her bir şeyin sonu var ve bütün çizgiler yavaş yavaş bitiyor… Zamanın sonunu yaşıyoruz örneğin. Henüz niceliği belirlenmemiş yüzyıllarını; maddeye, duyguya insana, eyleme, söze zemin kılmış, bu arada köhnemiş, kirlenmiş zamanın sonunu yaşıyoruz hepimiz. …

Hintli üniversite öğrencisinin babası, oğlunun İngiltere’de haftabaşında öldürüldüğünü sosyal paylaşım sitesi Facebook’tan öğrendi. İngiltere polis yetkilisi Dawn Copley, Lancaster Üniversitesi’nde elektronik bölümünde öğrenci olan Anuj Bidve’nin babasının, oğlunun Manchester yakınında pazartesi günü vurularak öldürüldüğünü Facebook’tan öğrendiğini belirtti ve aileye daha önce haber verilmemesinden ötürü özür diledi. Copley, “Böyle korkunç bir haber bu şekilde öğrenilmemeliydi, ailenin öfkesini anlıyoruz” dedi. Öldürülen üniversite öğrencisinin babası Subhaş Bidve, BBC’ye yaptığı açıklamada, ”ne İngiliz hükümetinin, ne konsolosluğun, ne de Hint hükümetinin ölümden aileyi haberdar ettiğini belirterek, polisin oğlunun telefonunu aldığını, kendisinin ve eşinin numarasının telefondan bulunabileceğini ancak polisin bunu yapmamasının şaşırtıcı olduğunu” ifade etti. Polis, üniversite öğrencisinin ırkçı saldırının kurbanı olduğunu düşünüyor. 19 ve 20 yaşında iki genç gözaltında tutuluyor. AA

Matem, insanın kendine akıttığı gözyaşı, kendine giydiği kara bir libastır aslında… Ölüm bir derede, bir çayda akan suyun akışkanlığından daha gerçek, yarının geleceğinden de şüphesiz iken, insan alışamaz nedense ölüme! Fakat ölüm, hep şaşırtıcı ve korkutucu olmamış mıdır insanlar için? Herkes, yerkürenin döndüğü, haftaların yedi gün olduğunu, gelinciklerin hep baharda açtığını düşünür fakat bu noktada ölümü yaşadığını unutur istisnasız. Hep doğarak nefes alan insan dünya ile tanışır ve nihayetinde de ölür sonunda… Ölüm dediğimiz şey bunca doğalken ve böylesine popülerken, insanın bu duruma alışamaması kafalarda ciddi bir sorun teşkil etmeli aslında. Hâlbuki yedibin yıldır başkalarının ölümüne alışmalı ve alıştırmalı değil miydi küçük kıyamet adl ettiğimiz kendi ölümüne… Aslında matemler, alışılmamış ölümlerin süsüdür sevgili okuyucu. Fakat matem ölüye değildir de insanın kendi aczine, kendi yoksulluğuna ağlayışıdır. Yani, bir ölü kendisine matem yakıldığını duyabilse eğer, inanın matemden iğrenirdi belki de. Onun için matem ölünün değil, ölü sahibinin serinliğidir… Evet, ölümün karın ağrıtan, …

Rusya Sağlık ve Sosyal Kalkınma Bakanlığı’na bağlı Bilimsel Araştırma Merkezi Başkanı Boytsov, Kommersant gazetesine yaptığı değerlendirmede, ülkede kalp-damar hastalıklarının giderek genç nüfus arasında yaygınlaştığına dikkat çekti. Boytsov, “Rusya’da kalp krizi gençleşiyor. Bu küçük kent ve köylerimizde en büyük sorun. Erkekler ve kadınlar daha genç yaşlarda şişmanlamaya başladı. Bu faktörler de genç yaşlarında beyin kanaması ve kalp krizinin ortaya çıkmasına neden oluyor. Bayanlar erken yaşlarda sigaraya başlıyor, bu da onlarda hipertansiyona yol açıyor” dedi. Kalp-damar hastalıklarına yol açan ana faktörler arasında internetteki sosyal ağları da sıralayan Rus sağlık uzmanı, “Kalp-damar hastalıkları, hayatımızın kısaltılması açısından belirleyici etkenler. Burada asıl düşman, fastfood kültürü. Bu alışkanlık okul öğrencilerinin kafasına yerleşiyor. Diğeri sürekli oturmayı teşvik eden hayat tarzı. Facebook ve Twitter gibi sosyal iletişim araçları doğrudan iletişimi engelledi. Artık insanlar oturarak, fast food kültürü ile daha çok hastalıklara davetiye çıkarıyor” uyarısı yaptı. CİHAN