İnternet “Edebiyatçılığı” ve Facebook’taki Bilinçsiz Paylaşımlar

Bir de meselenin bir başka ve daha yoğun boyutu var ki o da facebook edebiyatı. Doğru dürüst kitap okumayan, edebiyatı takip etmeyen, dışa kapalı ve yaptıklarını ekran başından ve elinin altındaki klavye ile yapmaya çalışan “choq qüsel” paylaşımlara sahip yeni nesil, genç ve dinamik bireyler, bu ortamın kirlenmesinin en önemli sebeplerinden biri belki de. Siz hiç “Olric”in bu kadar ayağa düştüğü bir başka zaman gördünüz mü? Mekanı cennet olsun, Oğuz Atay görse hayra mı yorardı acaba bu durumu? Tutunamayanlar’ı inşaat tuğlası zanneden ya da öyle olduğunu düşünüp de okumaya erinenler “Olric”i kullanıp facebook’ta edebiyat parçalamayı çokça severler. Facebook’taki o meşhur “Arama” kısmına bir “Olric” yazın bakalım kaç tane sayfa ya da kişi ya da grup çıkacak karşınıza… Olric’i tanıdıkları kadar (tanımıyorlar, orası ayrı mesele tabi) Turgut’u, Selim’i, Hikmet’i ve en önemlisi Oğuz’u tanısalardı, zaten o ismi öylesine kullanmaya çekinir ve belki de saygıdan, böyle bir şey yapma gereksinimi duymazlardı. Ha bu arada, lafım herkese değil tabi. Oğuz Atay’ı tanıyan ve edebiyatı yakından takip eden önemli sayfalar ve kişiler de var tabi. Onlar zaten olması gerekeni yapıyor ve teşekkürü hak ediyorlar bence.

Her neyse… İşte o bahsettiğim  sayfalardan biri de (yazının altında sayfanın linkini paylaşacağım) dün gece oltamıza takıldı. Bir paylaşımda bulunmuş. “Cemal Süreya”nın bir şiiri. Ya da kendisi öyle sanıyor. Bir yerden bulup kopyalayıp yapıştırıp kendin pişir kendin ye zihniyeti ile etrafa sunmuş ve gecenin bir vakti uykusu tutmayan “Sarı Çizmeli Mehmet Ağa”lar da o paylaşımı beğenmiş. Peki şiir Cemal Süreya’nın mı? Tabi ki hayır! Google amcaya sorsa onu paylaşan kişi, zaten sorunun cevabına ulaşacak ama buna gereksinim duymamış olacak ki olduğu gibi aktarmış. Şiir şöyle:

Kaçan otobüse son anda
Koşarak yetişmek gibi bir şey
Sana aşık olmak.
Nefes nefese
Durduğu için şoföre minnettar
Büyük bir zafer kazanmışçasına mağrur
Yolcularla göz göze gelince mahcup
Ve tam zamanında binmekle
Olamayacak kadar mesut.

Cemal Süreya’nın bu şiirini bir yerden hatırlayabildiniz mi peki? Hatırlayamıyorsanız zorlamayın. Çünkü şiir Cemal Süreya’nın değil. Ebru Cündübeyoğlu’nun… Ne alaka değil mi? Hani şiir Turgut Uyar’ın, Edip Cansever’in falan olsa da onlardan biriyle karıştırsak eyvallah diyeceğiz ama ne yazık ki değil. Ne alaka: kel alaka! Bunu görmüş fark etmiş bir X şahsı da (deşifre etmiyoruz) sayfa yöneticisi olan hanım kızımıza özelden ulaşıp sıkıntıyı iletmiş. Ancak hanım kızımız hem suçlu hem de yeterince güçlü hissediyor olacak ki kendini, zeytinyağı misali üste çıkmış. E o zaman biz de onu üstte bırakalım. Ne de olsa edebiyatla gerçekten ilgilenmeye çalışanlar, üstte durmaz, meselelerin derinine iner.

Bu arada son olarak, ben sayfayı da sayfa sahibini de tanımıyorum. Gözüme onlarca şey çarpıyor, gülüp geçiyorum. Bazılarını yakın arkadaşlarım yapıyor, onları uyarıyorum. İnternetin edebiyatı kirletmesine bu kadar izin vermememiz gerek diye düşünüyorum. Sözün özü, bu arkadaşı da tanımam ama bu sayfa aracılığıyla bir kötü reklamını yapalım bakalım… Ha bir de gözünüzü seveyim, edebiyatı rahat bırakın. Lütfen!

ilker aslan/